Algieria - Sebiba 2024
Początek: 2024/07/15 - Koniec: 2024/07/22
wycieczka - co to?
Rezerwuj termin
Poleć znajomemu
Cena
7950 zł/osCENA OBEJMUJE:
- przelot Algier - Djanet - Algier
- transport w samochodzie terenowym z touareskim kierowcą (3 os w aucie max)
- przewodnik polski i touareski, kucharz, kierowcy
- pełne wyżywienie (śniadanie, lunch, kolacja i przegryzki, przygotowywane przez przewodników, od Djanet do Djanet)
- 1 nocleg w hotelu w Djanet
- ubezpieczenie podróżne
CENA NIE OBEJMUJE:
- indywidualne wydatki, napiwki i TIP-y
- koszty wizy (300 zł)
- dolot do Algieru i powrót z Algieru (ok 1000 zł z Warszawy)
Poradnik uczestnika
Algieria została zdobyta. W listopadzie 2016 odbył się nasz pierwszy wyjazd do tego kraju. Przetestowaliśmy uzyskiwanie wiz, przekraczanie granicy, poruszanie się po drogach i bezdrożach. Wróciliśmy cali i szczęśliwi a wyprawa została zaliczona do jednych z najfajniejszych jakie zorganizowaliśmy po Saharze. Zapraszamy tym razem na wyjazd na pustynię w nieco innej formie czyli razem z tuareską obsługą tak, zeby uczestnicy nie musieli prowadzić swoich własnych samochodów oraz byli cały czas pod opieką przewodników. Bedziemy także uczestniczyć w dorocznym tuareskim święcie Sebiba.
1 dzień - przylot do Algieru i dalej przelot do Djanet. Pierwszy nocleg spędzimy już na pustyni w okolicach "płaczącej krowy" - najbardziej znanego rytu naskalnego w Tassili
2 dzień - Końcówka nocy na pustyni na biwaku. Krótka wizyta na suku czyli lokalnym targu, możemy tam kupić płótno do wiązania turbanów. Zwiedzamy muzeum (jeśli jest otwarte). Wchodzimy na warownię Ghauna, skąd rozpościera się widok na palmiarnię w dzielnicy Djahil. Po południu nauka jazdy na wielbłądach po tuaresku czyli okrakiem i na tradycyjnych siodłach zwanych tariq. Tuaregowie rozpoczynają przygotowania do święta Sebiba, podczas którego dzielnice El Mihan i Zellouaz współzawodniczą w tańcu. Oglądamy trening taneczny, zwany Timoulawin, w obu dzielnicach. Nocleg na pustyni w okolicy Djanet.
3 dzień - Rano wyjeżdżamy terenowymi samochodami w kierunku oazy Ihrir. Z góry oglądamy opuszczoną tuareską wioskę Idaren. W Ihrir zwiedzamy gaj palmowy, piękne oczka wodne i wodospady. Możliwość kąpieli w skalnych jeziorkach. Nocleg na lokalnym kampingu w tuareskich szałasach.
4 dzień - Po porannym wyjeździe z Ihrir zwiedzamy prehistoryczne stanowisko Tin Taghert. Potemprzez dolinę Tin Taharadjelé kierujemy się do Dider. W Dider oglądamy prehistoryczne ryciny na szarej skale. Docieramy do kanionu Essendilene, w którym znajdują się zaostrzone skały, klify, tamaryszki, palmy oraz oczka wodne. Spotykamy tam również nomadów, więc możemy zobaczyć jak wygląda tradycyjne życie Tuaregów. Biwak.
5 dzień - Przez naturalne korytarze skalne dojeżdżamy do Tilelline. Oglądamy prehistoryczne malowidła naskalne w Tedjleh Ekrar. Po południu zbliżamy się do ostrych skał w Tikabauin. Następnie kierujemy się z stronę oczka wodnego Tuya. Pod wieczór przez malownicze wąwozy docieramy na biwak. Tuya. Wieczór i nocleg na wydmach Ergu Admer, skąd podziwiamy zachód słońca.
6 dzień - Przez wydmy Erg Admer, skały w rejonie Timras wracamy do Djanet. Po drodze zwiedzamy grotę i kanion Imuruden, gdzie przewodnik opowiada miejscową legendę. W porze obiadowej dojeżdżamy do Djanet. Dzisiaj będziemy uczestniczyć w święcie Sebiba, odbywającym się 10 dnia miesiąca Aszura. Tancerze z dzielnic Zelouaz i El Mihan, ubrani w tradycyjne stroje tańczą wojenny taniec. Kobiety grają i śpiewają. Pod wieczór sędziowie decydują, która dzielnica zwyciężyła. Następnie wyjeżdżamy terenowymi samochodami w kierunku Tin Amali. Biwak w Tin Amali.
7 dzień - W porze obiadowej wracamy do miasta.Obiad w gaju palmowym. Prysznic na campingu, po południu spacer po mieście połączony ze zwiedzeniem odrestaurowanego starego ksaru (dzielnicy El Mihane). Kolacja przy płaczącej krawie, najbardziej znanej rycinie. Transfer na lotnisko i wylot do Algieru.
8 dzień - powrót do Polski przez Algier i jeden z europejskich portów lotniczych.
Terytorium współczesnej Algierii w starożytności zamieszkiwały ludy berberyjskie. Od XII wieku p.n.e. na wybrzeżach kraju powstawały fenickie osady handlowe, które od IX wieku p.n.e. należały do Kartaginy. W III wieku p.n.e. w głębi kraju utworzone zostało państwo Numidii, dołączone w I wieku p.n.e. do Imperium Rzymskiego. W okresie rządów rzymskich kraj stał się jednym ze spichlerzy imperium, dzięki czemu nastąpił szybki rozwój kulturalny i gospodarczy ziem. W V wieku n.e. wybrzeże Algierii zajęli Wandalowie, w 533 Bizancjum, z kolei w drugiej połowie VII wieku Arabowie. Arabowie przeprowadzili w kraju proces islamizacji i arabizacji miejscowych ludów berberyjskich. W ciągu średniowiecza tereny często zmieniały władców. Wybrzeża były opanowane przez piratów berberyjskich. U schyłku XV wieku licznie osiedlili się tu muzułmańscy uchodźcy z Hiszpanii, zasilili oni osady pirackie. Częste eskapady piratów na tereny Hiszpanii i hiszpańskie okręty, doprowadziły do zajęcia przez Hiszpanów portu w Oranie w 1509 (kontrolowała go do 1708), a w 1510 Algieru. Zagrożeni ekspansją hiszpańską piraci zwrócili się o pomoc do Imperium Osmańskiego i w 1519 przyjęli zwierzchnictwo tureckie. Obecna Algieria została włączona w skład Imperium Osmańskiego pod arabską nazwą Al-Dżazair. Od początku XVIII wieku władzę przejmowali lokalni władcy.
W 1830 Algier został zdobyty przez Francję. W kolejnych latach Francuzi prowadzili systematyczny podbój kraju, spotykając się z oporem algierskich plemion. Wnętrze Algierii siły francuskie opanowały po 1847 wraz z rozbiciem wojsk emira Abd al-Kadira. Rząd francuski przyznał Algierii status osadniczego terytorium zamorskiego Francji i od lat 40. XIX wieku prowadził akcję osadniczą. Przeciwko francuskiej kolonizacji kraju występowała miejscowa ludność, która kilkukrotnie (między innymi w latach 1857, 1864-66, 1870-71) organizowała antyfrancuskie powstania. W 1881 Francuzi nadali Algierii kodeks tubylczy. Kodeks zakazał lokalnej ludności przynależności do partii politycznych i związków zawodowych. Część represyjnych praw zniesiono po I wojnie światowej. W okresie 20-lecia międzywojennego powstały pierwsze lokalne partie nawołujące do obrony interesu narodowego.
Podczas II wojny światowej Algieria stała się terenem walk aliantów z siłami rządu Vichy. Po zakończeniu wojny nasiliły się tendencje antykolonialne. W 1946 powstał Ruch na rzecz Triumfu Wolności Demokratycznych (MTLD), który 1947 wyłonił konspiracyjną Organizację Specjalną. Na bazie Organizacji Specjalnej powstał Komitet Rewolucyjny Jedności i Akcji. W 1954 Komitet Rewolucyjny Jedności i Akcji (CRUA) zorganizował antyfrancuskie powstanie i przekształcił się we Front Wyzwolenia Narodowego. Powstanie objęło cały kraj. Francuzi w trakcie powstania wprowadzili w kolonii system rządów terroru i odpowiedzialności zbiorowej wobec cywilów. Powszechne stały się tortury, ekspedycje karne i pacyfikacje. W 1958 w Kairze utworzono Tymczasowy Rząd Republiki Algierskiej. W 1962 przedstawiciele Frontu Wyzwolenia Narodowego i rządu Francji podpisali układ w Évian-les-Bains, na mocy którego proklamowano niepodległość republiki.
U progu niepodległości kraju nasiliły się zamachy terrorystyczne podejmowane przez Organizację Tajnej Armii, skupiającą pozostałych w kraju francuskich osadników. Terroryzm i jego reakcja ze strony władz spowodowały masowy exodus ludności francuskiej z kraju, do połowy 1962 Algierię opuściło 80% osadników[3]. W 1963 przyjęto pierwszą konstytucję algierską. Premierem i pierwszym prezydentem republiki został Ahmad Ben Bella. W październiku 1963 suwerenność Algierii zakwestionowało Maroko, w trakcie tak zwanej wojny piaskowej, w której siły algierskie pokonały wojska marokańskie[6]. W 1964 w Algierskiej Karcie Narodowej nakreślono socjalistyczny program rozwoju państwa, w którym monopartyjne rządy objął Front Wyzwolenia Narodowego. W 1965 miał miejsce zamach stanu z Huari Bumedienem na czele. Bumedien w trakcie rządów przeprowadził reformę rolną i nacjonalizację części sektorów przemysłu.
W 1979, po śmierci Bumediena, urząd prezydenta objął Szadli Bendżedid. Uchwalona w 1989 nowa, demokratyczna konstytucja, spowodowała chaos polityczny. Duże poparcie społeczne uzyskał islamistyczny Islamski Front Ocalenia, który w 1990 wygrał wybory komunalne i regionalne. Po wygranej pierwszej turze wyborów parlamentarnych w 1991 doszło do reakcji wojska i zwolenników państwa laickiego: Islamski Front Ocalenia został zdelegalizowany, a wybory unieważnione. W latach 90. XX wieku w kraju trwała wojna domowa. W styczniu 2000 rozwiązała się Islamska Armia Ocalenia, zbrojne skrzydło Islamskiego Frontu Ocalenia (FIS), a wielu jej bojowników poddało się w zamian za amnestię[3]. W XXI wieku Algieria znalazła się w czołówce najlepiej rozwiniętych państw kontynentu[7]. Na przełomie 2010 i 2011 w kraju wybuchły ogólnokrajowe protesty[3]. W kwietniu 2019 do dymisji podał się wieloletni prezydent Abd al-Aziz Buteflika, na co miały wpływ trwające masowe protesty spowodowane przez rosnące koszty życia i bezrobocie.
Algieria jest bezpiecznym krajem otwierającym się po Covidzie na turystykę i w tej chwili w zasadzie jedynym, w którym można bezpiecznie zwiedzać głęboką Saharę
Wycieczka zaplanowana jest na Saharze więc wymagamy od uczestników tolerancji na minimum niewygód. Będziemy spać w namiotach na pustyni, żywić się posiłkami przyrządzanymi przez Touaregów, poznawać życie berberyjskich plamion. W miastach zatrzymywać się będziemy w hotelach wyższej klasy (lokalnej)
- święto touareskie Sebiba
- pustynia
- Tadrart
- Park Narodowy Tassili
Polecane
Angola 4x4 - kwiecień 2025
Start wyprawy: 2025/04/25 - Koniec wyprawy: 2025/05/12
Angola. Nieokryty turystycznie kraj, bezpieczny i zapomniany. Zapraszamy na kolejną naszą ekscytującą wyprawę do przepięknego zakątka Afryki